20 września 2014

1. Zaspałem. Obudził mnie ruch na twitterze związany z konferencją pani premier Kopacz. Leżałem czytałem jak tam się wystąpienie pani premier komentuje. Niby chciałem wstać, żeby włączyć telewizor i na własne oczy oglądać, z drugiej strony przez czas wstawania i włączania nie widziałbym twittów. Kiedy się jednak zdecydowałem wstać i włączyłem, ogłaszano właśnie koniec pytań i grupowe zdjęcie. Nie słyszałem więc odpowiedzi pani premier na pytania związane z polityką zagraniczną.
Zafascynowały mnie dwie rzeczy. Po pierwsze pani premier Kopacz nawet nie udawała, że jej rząd będzie miał na celu robić cokolwiek dla Polski. Jego celem jest ponowne zjednoczenie frakcji w Platformie. Jak zdążyliśmy się przekonać, pani premier ma dość luźny stosunek do prawdy, dlaczego więc nie opowiadała o tym, że najważniejsze jest dla niej dobro Polski i jej obywateli? Pewnie nikt jej nie powiedział, że tak wypada. Nikt jej nie powiedział też, że ludziom o minimalnej historycznej świadomości aula warszawskiej Politechniki w kontekście jednoczenia kojarzy się z powstałą w tym miejscu ze zjednoczenia PPR i PPS – Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Złą informacją jest, że opozycja będzie się mogła przestać zupełnie starać. Wystarczy postawić przed panią premier mikrofon i już będzie strasznie.

Później włączyłem się w dyskusję poczętą przez kolegę Jakóbczyka na zamkniętym forum motoryzacyjnych dziennikarzy. Wystąpiłem jako rzecznik Polski D. Przykrą informacją jest, że większość biorących w tej dyskusji osób funkcjonuje mentalnie w latach dziewięćdziesiątych jednocześnie używając instrumentów finansowych z roku 2014.

2. Pojechałem na stację do Świebodzina po kolegę Zydla. Robiłem wszystko, żeby się spóźnić ale i tak dojechałem w momencie, kiedy Robert wychodził przed dworzec. Pojechaliśmy najpierw do stolarza, który wciąż nie skleił thoneta Bożeny. I to jest zła informacja, bo przywiozłem mu drugiego thoneta, z tym, że ten drugi nie jest thonetem produkcji Thoneta, tylko efektem pracy Spółdzielni Pracy Mebli Giętych.

Od stolarza trafiliśmy do Tesco pod Chrystusem. Zauważyłem Bobka Makłowicza w ponad naturalnej wielkości.
Piły spalinowe kosztują już 300 zł.

3. Kolega Zydel włączył się w prace przy drewnie. Od sąsiadów pozyskaliśmy klin. Klin działa, ale zrobiło się ciemno. Kolega Zydel stwierdził, że piła spalinowa nie jest tak prostym w użyciu narzędziem, jak mu się wydawało. Prawda jest niestety taka, że posługuje się tym narzędziem jak – excusez le mot – cipa.

I to jest zła informacja, bo można z niej wyciągnąć wniosek, że skoro tak popkulturalnym narzędziem jak łańcuchowa piła ludzie tak au courant jak kolega Zydel nie potrafią się posługiwać, co będzie jeśli ojczyzna każe im sięgnąć po karabinki automatyczne Kałasznikowa.