1. Poszedłem do Sejmu. Wziąłem
przepustkę i przypomniało mi się, że poprzednio przepustkę do
Sejmu miałem w czerwcu 1993 roku. Czwartego czerwca. W dzień
demonstracji, podczas której pod Belwederem spalono kukłę Bolka.
Mam wrażenie, że wtedy nie było bramek i prześwietlania toreb.
Sejm w telewizji wygląda na większy niż w rzeczywistości. Widziałem z bliska profesora Niesiołowskiego. No i udało mi się wrzucić przeżutą gumę do prezydenckiej toalety.
Z Sejmu pojechaliśmy do Katedry. Wstyd się przyznać ale byłem tam pierwszy raz w życiu. Właściwie to jest mała. Uważam, że przenoszenie stolicy do miasta z tak małą katedrą było pewną nieodpowiedzialnością. Skoro się już to zrobiło, należało postawić jakąś większą. Albo później, tworząc ustrój, pilnować, by parlamentarzystów było tylu, żeby można ich było w Katedrze zmieścić. Z Katedry przeszliśmy na Zamek. Tam już byłem. Pierwszy raz przyczepiłem się do litewskiej wycieczki i zwiedziłem Zamek na gapę. Byłem w skarbcu. Nie ma tam właściwie nic. I to jest zła informacja. W Katedrze spotkałem Prezydenta Obywatela Jóźwiaka z jego wiernym dyrektorem Zydlem. No i się okazało, że występujemy z Prezydentem Obywatelem w takich samych marynarkach. Lnianych z H&M. Dobrze, że to była Katedra a nie jakiś bal. No i że nie jesteśmy paniami. No i że marynarki to nie suknie.
2. Ambasador Japonii jeździ lexusem. Mało jest krajów, których przedstawiciele mogą jeździć samochodami własnych marek. Poprzedni ambasador Czech chciał jeździć skodą, ale mu ministerstwo kazało jeździć BMW. Ambasador Chin jeździ mercedesem.
Redaktor Pertyński opowiadał kiedyś zabawną dykteryjkę o mercedesie ambasadora PRL w Maroku, ale nie będę jej tu powtarzał, bo to jego dykteryjka.
Spotkałem się w Krakenie z Henrykiem, z którym bardzo lubię się spotykać, choć ostatnio rozmawiając z nim czuję się jak rzecznik Prawa i Sprawiedliwości, którym zdecydowanie nie jestem, a Henryk jakoś tak robi, że w tego rzecznika rolę wchodzę. A ja z Henrykiem zdecydowanie wolę rozmawiać o wojskowości. Było zbyt gorąco, żebyśmy mogli rozmawiać satysfakcjonująco długo. I to jest zła informacja, bo nie wiem, kiedy uda nam się następnym razem spotkać.
3. Pojechaliśmy z Bożeną na Mokotów, gdzie w jakiejś dziwnej knajpie czekał na nas Redaktor, którego nazwiska nie wymienię, bo jak ostatnio wymieniałem, to miał pretensje, że wymieniam. Córka Redaktora jest w polskim Scoutingu, znaczy w Scoutingu Europy. Zdziwiłem się, że w Scoutingu są zastępy, a nie coś z angielską nazwą. Podobnie też, się zdziwiłem, że Redaktor nie zna Witkacego „Tak sobie wyobrażam Kielce”. Za to zachwyciliśmy się z Bożeną małżonką Redaktora. W każdym razie jechaliśmy przekonani, że skoro Redaktor ciągnie nas do jakiej knajmy na Mokotów, to będzie tam wino. A nie piwo, na które Redaktor tak narzeka.
Tak, czy inaczej wieczór był bardzo przyjemny.
W nocy była burza. O tym, jak zła to była informacja dowiedzieliśmy się rano.
Mam wrażenie, że wtedy nie było bramek i prześwietlania toreb.
Sejm w telewizji wygląda na większy niż w rzeczywistości. Widziałem z bliska profesora Niesiołowskiego. No i udało mi się wrzucić przeżutą gumę do prezydenckiej toalety.
Z Sejmu pojechaliśmy do Katedry. Wstyd się przyznać ale byłem tam pierwszy raz w życiu. Właściwie to jest mała. Uważam, że przenoszenie stolicy do miasta z tak małą katedrą było pewną nieodpowiedzialnością. Skoro się już to zrobiło, należało postawić jakąś większą. Albo później, tworząc ustrój, pilnować, by parlamentarzystów było tylu, żeby można ich było w Katedrze zmieścić. Z Katedry przeszliśmy na Zamek. Tam już byłem. Pierwszy raz przyczepiłem się do litewskiej wycieczki i zwiedziłem Zamek na gapę. Byłem w skarbcu. Nie ma tam właściwie nic. I to jest zła informacja. W Katedrze spotkałem Prezydenta Obywatela Jóźwiaka z jego wiernym dyrektorem Zydlem. No i się okazało, że występujemy z Prezydentem Obywatelem w takich samych marynarkach. Lnianych z H&M. Dobrze, że to była Katedra a nie jakiś bal. No i że nie jesteśmy paniami. No i że marynarki to nie suknie.
2. Ambasador Japonii jeździ lexusem. Mało jest krajów, których przedstawiciele mogą jeździć samochodami własnych marek. Poprzedni ambasador Czech chciał jeździć skodą, ale mu ministerstwo kazało jeździć BMW. Ambasador Chin jeździ mercedesem.
Redaktor Pertyński opowiadał kiedyś zabawną dykteryjkę o mercedesie ambasadora PRL w Maroku, ale nie będę jej tu powtarzał, bo to jego dykteryjka.
Spotkałem się w Krakenie z Henrykiem, z którym bardzo lubię się spotykać, choć ostatnio rozmawiając z nim czuję się jak rzecznik Prawa i Sprawiedliwości, którym zdecydowanie nie jestem, a Henryk jakoś tak robi, że w tego rzecznika rolę wchodzę. A ja z Henrykiem zdecydowanie wolę rozmawiać o wojskowości. Było zbyt gorąco, żebyśmy mogli rozmawiać satysfakcjonująco długo. I to jest zła informacja, bo nie wiem, kiedy uda nam się następnym razem spotkać.
3. Pojechaliśmy z Bożeną na Mokotów, gdzie w jakiejś dziwnej knajpie czekał na nas Redaktor, którego nazwiska nie wymienię, bo jak ostatnio wymieniałem, to miał pretensje, że wymieniam. Córka Redaktora jest w polskim Scoutingu, znaczy w Scoutingu Europy. Zdziwiłem się, że w Scoutingu są zastępy, a nie coś z angielską nazwą. Podobnie też, się zdziwiłem, że Redaktor nie zna Witkacego „Tak sobie wyobrażam Kielce”. Za to zachwyciliśmy się z Bożeną małżonką Redaktora. W każdym razie jechaliśmy przekonani, że skoro Redaktor ciągnie nas do jakiej knajmy na Mokotów, to będzie tam wino. A nie piwo, na które Redaktor tak narzeka.
Tak, czy inaczej wieczór był bardzo przyjemny.
W nocy była burza. O tym, jak zła to była informacja dowiedzieliśmy się rano.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz