1. Bożena zawiozła mnie na kolejowy
dworzec. W literaturze występuje instytucja podwody. Ale zwykle w
przeciwną stronę. Znaczy ze stacji do majątku.
Pociąg przyjechał mniej-więcej o czasie. Wagon z przedziałami. Naprzeciw mnie Azjata z ADHD i para: Nieazjata w typie Adama Hofmana sprzed zakończenia kariery politycznej i trudna do opisania dziewczyna. Azjata i Nieazjata mieli zegarki o średnicy zmierzającej do dziesięciu centymetrów. Nieazjata z partnerką porozumiewali się są pomocą tekstowych wiadomości w telefonach. Choć, co jakiś czas również zdarzało się im do siebie mówić. Podczas którejś z takich wymian werbalnych Nieazjata nazwał Azjatę Chińczykiem. Niezbyt celnie, gdyż robaki, które podejrzałem na Azjaty iPhone zdecydowanie nie były w typie chińsko-japońsko-koreańskim. Typ ten ma jakieś określenie, ale w tym momencie nie pamiętam jakie. I to jest zła informacja.
Czas temu jakiś Bożena kupiła mi w prezencie słuchawki, jaki podejrzałem w wyposażeniu cas. Kiedy casą lecieliśmy raz pierwszy słuchawki takie dano każdemu z pasażerów. Póżniej były tylko w części vipowskiej. Bose z aktywnym tłumieniem hałasu. Od kiedy je mam życie jest prostsze. Podczas koszenia i podróżowania. Nawet, kiedy trwa ono cztery i pół godziny, jak teraz, gdy pociąg jedzie przez Gniezno, bo tory są remontowane. Te same tory, które remontowane były parę lat temu.
2. W Warszawie ciepło, choć trudno powiedzieć, czy upał. Pałac stoi. Płotków nie ma. W piwnicy nazywanej grotą rozstawiono pingpongowy stół. Znaczy, mam wrażenie, że rozstawił go już ktoś wcześniej, ale tym razem ktoś (w znaczeniu jeden z fotografów i jeden z operatorów) grał. Muszę zapytać któregoś z kancelaryjnych nestorów, czy prezydent Wałęsa też grał w grocie, czy rozstawiano mu stół w kolumnowej. Kolumnowa nie takie rzeczy widziała i wcale mi nie chodzi o obrady okrągłego stołu.
Wróciłem do domu. Kwiaty na balkonie w świetnym stanie. I to osobista zasługa dyrektora Zydla, który wpadał je podlewać. Rośnie jeden wielki słonecznik, który najprawdopodobniej wyrósł z nasienia słonecznika rosnącego przy Klonowej naprzeciw hotelu. Przyuważyłem tamten odwiedzając Druha Podsekretarza, Odczekałem aż dojrzeje i zebrałem kilka nasion. I jest efekt.
Pojechałem na Wojskowe Powązki. Kierowca z Mytaxi nie bardzo wiedział, które są to są. Ledwo zdążyłem przed kolumną.
Uroczystość wręczenie pośmiertnych nominacji generalskich. Wzruszająca uroczystość. Mimo iż MON w tradycyjny dla siebie sposób nie dopilnował, by zaproszeni byli odpowiedni goście, czy znane były nazwiska odbierających nominacje osób. Ważne, że dla niezorientowanych w bałaganie wyglądało godnie. I interesująco. Zwłaszcza dotyczące historii fragmenty przemówienia pana Ministra. W uroczystości mieli brać udział przedstawiciele jednej z nowo powstałych brygad OT. Niestety coś im się pomyliło i przybyli spóźnieni o półtorej godziny. I to jest zła informacja, bo Obrona Terytorialna wbrew temu, co niektórzy mówią ma głęboki sens. I trzeba ją ze wszelkich sił wspierać.
3. Wieczorem dotarło do mnie, że Andrzej Hrechorowicz się jednak zwolnił. W związku z tym, że się zwalniał już od roku, miałem nadzieję, że się jednak nie zwolni, a się jednak zwolnił. I to jest zła informacja, bo zasadniczo, z żalu też się powinienem zwolnić. A nie mogę.
Mogę za to napisać, że przy tej liczbie [i determinacji] głupich bab i pyszałkowatych chłopów, jaka przez lata starała się Andrzeja do zwolnienia doprowadzić, wykazał się nie lada determinacją wytrzymując aż tyle. Hrechor to twarda sztuka, ale go w końcu dopadło zmęczenie materiału.
Pociąg przyjechał mniej-więcej o czasie. Wagon z przedziałami. Naprzeciw mnie Azjata z ADHD i para: Nieazjata w typie Adama Hofmana sprzed zakończenia kariery politycznej i trudna do opisania dziewczyna. Azjata i Nieazjata mieli zegarki o średnicy zmierzającej do dziesięciu centymetrów. Nieazjata z partnerką porozumiewali się są pomocą tekstowych wiadomości w telefonach. Choć, co jakiś czas również zdarzało się im do siebie mówić. Podczas którejś z takich wymian werbalnych Nieazjata nazwał Azjatę Chińczykiem. Niezbyt celnie, gdyż robaki, które podejrzałem na Azjaty iPhone zdecydowanie nie były w typie chińsko-japońsko-koreańskim. Typ ten ma jakieś określenie, ale w tym momencie nie pamiętam jakie. I to jest zła informacja.
Czas temu jakiś Bożena kupiła mi w prezencie słuchawki, jaki podejrzałem w wyposażeniu cas. Kiedy casą lecieliśmy raz pierwszy słuchawki takie dano każdemu z pasażerów. Póżniej były tylko w części vipowskiej. Bose z aktywnym tłumieniem hałasu. Od kiedy je mam życie jest prostsze. Podczas koszenia i podróżowania. Nawet, kiedy trwa ono cztery i pół godziny, jak teraz, gdy pociąg jedzie przez Gniezno, bo tory są remontowane. Te same tory, które remontowane były parę lat temu.
2. W Warszawie ciepło, choć trudno powiedzieć, czy upał. Pałac stoi. Płotków nie ma. W piwnicy nazywanej grotą rozstawiono pingpongowy stół. Znaczy, mam wrażenie, że rozstawił go już ktoś wcześniej, ale tym razem ktoś (w znaczeniu jeden z fotografów i jeden z operatorów) grał. Muszę zapytać któregoś z kancelaryjnych nestorów, czy prezydent Wałęsa też grał w grocie, czy rozstawiano mu stół w kolumnowej. Kolumnowa nie takie rzeczy widziała i wcale mi nie chodzi o obrady okrągłego stołu.
Wróciłem do domu. Kwiaty na balkonie w świetnym stanie. I to osobista zasługa dyrektora Zydla, który wpadał je podlewać. Rośnie jeden wielki słonecznik, który najprawdopodobniej wyrósł z nasienia słonecznika rosnącego przy Klonowej naprzeciw hotelu. Przyuważyłem tamten odwiedzając Druha Podsekretarza, Odczekałem aż dojrzeje i zebrałem kilka nasion. I jest efekt.
Pojechałem na Wojskowe Powązki. Kierowca z Mytaxi nie bardzo wiedział, które są to są. Ledwo zdążyłem przed kolumną.
Uroczystość wręczenie pośmiertnych nominacji generalskich. Wzruszająca uroczystość. Mimo iż MON w tradycyjny dla siebie sposób nie dopilnował, by zaproszeni byli odpowiedni goście, czy znane były nazwiska odbierających nominacje osób. Ważne, że dla niezorientowanych w bałaganie wyglądało godnie. I interesująco. Zwłaszcza dotyczące historii fragmenty przemówienia pana Ministra. W uroczystości mieli brać udział przedstawiciele jednej z nowo powstałych brygad OT. Niestety coś im się pomyliło i przybyli spóźnieni o półtorej godziny. I to jest zła informacja, bo Obrona Terytorialna wbrew temu, co niektórzy mówią ma głęboki sens. I trzeba ją ze wszelkich sił wspierać.
3. Wieczorem dotarło do mnie, że Andrzej Hrechorowicz się jednak zwolnił. W związku z tym, że się zwalniał już od roku, miałem nadzieję, że się jednak nie zwolni, a się jednak zwolnił. I to jest zła informacja, bo zasadniczo, z żalu też się powinienem zwolnić. A nie mogę.
Mogę za to napisać, że przy tej liczbie [i determinacji] głupich bab i pyszałkowatych chłopów, jaka przez lata starała się Andrzeja do zwolnienia doprowadzić, wykazał się nie lada determinacją wytrzymując aż tyle. Hrechor to twarda sztuka, ale go w końcu dopadło zmęczenie materiału.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz