1 kwietnia 2022

1. Obudziłem się chwilę przed ósmą, odpaliłem Mazurka i zasnąłem. Nie wiem więc, co mówił dr Héjj. Wdaje mi się, że wygra Orban. Ale mogło mi się to przyśnić. 
Proces wyjeżdżania trwał jak zwykle zbyt długo. I to jest zła informacja.

2. Wyjeżdżanie z Warszawy trwało podobnie długo. Śnieg zamienił się w śnieżycę. Na autostradzie było widać tyle, co nic. Przejaśniło się dopiero koło Łodzi. 
Kiedy wsiadałem do auta, wydało mi się, że lewe tylne koło jest jakby klapnięte. Zatrzymałem się więc na Orlenie, żeby nadmuchać. No i zamiast nadmuchać 2,2 nadmuchałem 2,9. Jakbym miał pełne ludzi auto. Za Łodzią, kiedy widoczność się poprawiła, przyspieszyłem. Wiatr zaczął mną wtedy rzucać po drodze, jak – nieprzymierzając – przedstawiciela bardzo ważnej mniejszości narodowej, po pustym sklepie. Gdy jechałem w przeciwną stronę – nie rzucało. Zadzwoniłem do Kamila. Wyjaśnił, że zbyt duże ciśnienie w oponach może dać taki efekt. Dostępny kompresor znalazłem dopiero przed Wrześnią, na BP. Tam wyszło, że ciśnienie wynosi 3,1. Zawsze mi się wydawało, że zbyt niskie ciśnienie jest problemem. A tu taka niespodzianka. 
Złą informacją jest, że dźwięki dochodzące przy hamowaniu mogą sugerować, że szybko trzeba będzie wymieniać tylne klocki. A tego nie było w planie. 

3. Jestem dumnym dziadersem. I to jest zła informacja. Nazwałem na Tweeterze przedstawicielkę Młodzieżowego Strajku Klimatycznego dziewczynką. Ostatni raz rzucano się tak na mnie nie pamiętam kiedy. Że upupiam. Cóż. Nie bardziej, niż przymiotnik „młodzieżowy” w nazwie. 
A chodziło o to, że u koleżanki Kolendy występowała rzeczona przedstawicielka, Pawlak i Steinhoff. Pawlak piskliwym głosem opowiadał, że był zawsze w pierwszym szeregu walczących o zieloną energię. Steinhoffowi się nie podobały rządowe deklaracje zbanowania rosyjskich surowców. Wiarygodna była tylko przedstawicielka Młodzieżowego Strajku. Mówiła z rewolucyjną szczerością. Pawlak starał się być bardziej. Było to podobnie smutne, jak zdjęcia mówiącego do ziemniaków Tuska.