1. Zielonogórska prokuratura ogłosiła wczoraj, że zabiera się za – jakiś czas temu najsłynniejszego Lubuszanina – Łukasza Mejzę. Konkretnie, za jego immunitet. Chodzi o oświadczenia majątkowe. Od razu mi się przypomniała sprawa nowakowego zegarka. Żeby nie zajmować się poważnymi rzeczami, jakie Nowak nawywijał, wzięto się za zegarek.
Przy odrobinie samozaparcia, można by się przyczepić do oświadczeń majątkowych pewnie z osiemdziesięciu procent ludzi, którzy je składają. Na przykład do niejakiego wiceministra Kiepury, który rano występował dziś u Mazurka. Oświadczył on w oświadczeniu, że jego 150-metrowy dom wart jest 350 tys. złotych. Jak zauważył Mazurek – nie ma domów wartych takich pieniądzy. Inna sprawa, skąd oświadczający ma wiedzieć, ile warta jest jego nieruchomość, jeżeli jej albo właśnie nie kupił, albo nie sprzedaje.
No więc mam podejrzenia, że Mejze ścigają za oświadczenie, żeby go nie ścigać za coś innego. Na przykład za Lubuskie Bony Wsparcia (czy jak się to tam nie nazywało). Gdyby się za to zabrać, to bu się okazało, że nie tylko Mejza był ich beneficjentem. Urząd Marszałkowski szeroko sypał wtedy kasą. Na projekty, wśród których nauka tańca przez internet nie była jakimś specjalnym ewenementem.
W każdym razie PiS za Mejzą stanął murem (za mur robił Mariusz Błaszczak). Najwyraźniej zależy im na tym, żeby pozostali przy nich wyłącznie najwierniejsi wyborcy.
2. Byłem znów w Gminie. Znów rozmawiałem z Wójtem o geopolityce. Tym razem z naciskiem na krajową jej wersję. Tym razem posłużyłem się cytatami z Radka Sikorskiego.
Usłyszałem kolejną historię o wyżej wzmiankowanym Mejzie. Jak pojechał na zjazd Kół Gospodyń Wiejskich. Zaczepiał tam panie, gwarantując dotacje z fundacji jakiejś spółki Skarbu Państwa. Chyba Enei. Jego asystent miał na miejscu pomagać wypełniać wnioski. Wypłata kilka dni później.
Wszyscy znamy dowcip o sikaniu do basenu z trampoliny. W tym przypadku można odnieść wrażenie, że nie o sikanie chodzi, tylko do tego basenu z trampoliny excusez le mot sranie.
Usłyszałem, że chcą i u nas budować wiatraki. Daleko od wsi. Jeżeli je zbudują, będą występować na zdjęciach, które co dzień na spacerze robię pieskowi.
3. Wieczorem wierciłem dziury. Miały być dwie, a wyszły cztery. Dziury na kołki, w których umocowane są śruby mocujące stalowy profil, na którym będzie wisieć wyciągarka, która ułatwi mi życie. Istnieje oczywiście szansa, że obciążona wyciągarka urwie się razem z tym profilem i spadnie z wysokości drugiego piętra. I albo mnie życia pozbawi, albo mi życie utrudni. Insz Allah.
Późniejszym wieczorem piesek porwał pół kilo mielonego mięsa, kupionego specjalnie, by karmić koty. Nie dał sobie tego mięsa odebrać i zeżarł je, sukcesywnie wyciągając z opakowania. Jutro będę musiał jechać kupić następne, które – istnieje spora szansa – też porwie, bo to dzisiejsze było w tym tygodniu drugie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz