2. W przerwie w oglądaniu „The Wilds” pojechałem do Świebodzina. Chciałem umyć na Orlenie Lawinę. Myjnia nie działała. Pewnie z powodu mrozu. I to jest zła informacja, bo chciałem zobaczyć jaki jest właściwie Lawiny kolor. Kupiłem w Tesco węgierskie brykiety ze słonecznikowych łupin. Odkrycie zeszłej zimy. Tlą się długo i efektywnie. W zeszłym roku nikt ich nie kupował i dość szybko zyskały promocyjną cenę. W tym wciąż kosztują prawie dziesięć złotych. Publiczność wykupiła cały zapas brykietów sosnowych. Te były w promocji.
Wsadziłem głowę do lokalnej galerii handlowej. Zaczęło działać kino. Niestety żaden z filmowych tytułów nic mi nie mówił. W barze sushi ruch większy niż w pizzerii. W gruzińskiej piekarni kupiłem dwie butelki Borjomi. Woda Borjomi jest – nie wiedzieć czemu – dość popularna wśród polskich polskiej prawicy.
Sushi w Galerii Hosso stanowi klamrę z barem Tho Man – kuchnia orientalna i polska. Azjatyckie jedzenie na dwóch końcach miasta.
Wróciłem do domu. Zadzwonił sąsiad Gienek, bym go wsparł w naprawianiu olejowego grzejnika. Grzejnik chiński. W środku miał dziwny włącznik, który wyłączał prąd, gdy grzejnik się wywracał. No i ten włącznik twierdził, że grzejnik jest przewrócony. Odpowiednio nim trzęsąc udało się go zresetować. Grzejnik zaczął grzać.
Lat temu prawie siedem, kolega mój pracujący dla tajwańskiego producenta telefonów zrobił mi wykład o Chińczykach (kontynentalnych). Otóż Chińczycy potrafią robić bardzo porządnie porządne rzeczy. To my chcemy kupować u nich tanio. A tanio nie da się zrobić porządnych rzeczy porządnie. Więc na naszą prośbę robią byle jakie rzeczy byle jak. Tak jak na przykład grzejnik olejowy sąsiada Gienka.
Te siedem prawie lat temu, kolega pracujący dla tajwańskiego producenta telefonów zapowiedział ekspansję chińskich (kontynentalnych) producentów telefonów. I to, że się skończy sukcesem. Prorok jakiś.
3. W innej przerwie w oglądaniu „
The Wilds” brałem udział w whatsappowej dyskusji na temat projektowanego podatku od reklam. Kolejnej już. Co ciekawe – linia podziału w tej sprawie idzie w poprzek podstawowemu podziałowi politycznemu, co prowadzi czasem do nawet zabawnych sytuacji. Ale nie o tym.
Przy okazji rozmowy wpadł mi w ręce tekst z „Wyborczej”, który – według tytułu – miał wyjaśniać całą sprawę.
„Rząd twierdzi, że pieniądze pójdą na szczytny cel: połowa ze składki ma trafić do NFZ. Łatwo obliczyć, że chodzi o 400 mln zł. To bez wątpienia spora suma, ale kropla w morzu przy wydatkach NFZ. Budżet funduszu w 2021 r. ma wynieść bowiem… 103 mld zł.”
Od pięciu lat obiecuję sobie, że nie napiszę słowa o WOŚP. Złą informacją jest, że obietnicę łamię. Złą, gdyż ludzie, którzy krytykują WOŚP są jak ci, co tłumaczą dzieciom, że nie ma świętego Mikołaja. Jest? Nie ma. Ale dlaczego dzieciom psuć zabawę.
Tysiące razy słyszeliśmy wszyscy, że bez pieniędzy WOŚP polska Służba Zdrowia by się zawaliła. Rekordowy Finał przyniósł ze 180 milionów. Cóż, najwyraźniej czasem 180 to więcej niż 400.
