17 sierpnia 2021

1. Multitasking. Śniadanie, tzw. call (chyba, ludzie mówią „mam kola”, więc chyba o to chodzi”) a nawet trzy, do tego rozładowywanie auta, które z Berlina przywiozło likwidowane mieszkanie prababci tzw. dziewczynek. Mileny „dziewczynką” raczej nie należy nazywać. Złą informacją jest, że mnie za to można już nazywać dziadem. 
Wcześniej. Dużo. O świcie. Kocio miał scysję z czarnobiałym kotem. Tym, co zwykle. Wyszedłem na balkon. Kot czarnobiały się wycofał. Kocio później wylazł na górę. Wbił się do łóżka i zasnął. 

2. Lawiną do Zielonej. W Sulechowie, na Orlenie obok Shella, koło MacDonalda LPG w autostradowej cenie. W Tesco, można to było łączyć z widokiem na Chrystusa. Tu – nie wiem. 
W Zielonej poznałem Parlamentarzystę. Kolejnego już. Porozmawialiśmy o geopolityce. Kiedy dorosnę, chciałbym zostać telewizyjnym specjalistą od geopolityki. Złą informacją jest, że będzie to trudne. Dorośnięcie. Bo – jak widać – zostanie telewizyjnym specjalistą od geopolityki, jest nawet zbyt proste. 

3. W jutrzejszej Gazecie: ciąg dalszy protestu gorzowskich ratowników. Skarb sprzed czterech tysięcy lat znaleziony przez rolnika, któremu przeszkadzała kamieni kupa. Chciałem dać tytuł – „Kobiety wolą brąz”, ale nie pasował. Wszystkie skarby z epoki brązu znajdują u nas ostatnio mężczyźni. No i o tym, co zrobić, żeby nie stać pół godziny przed kolejowym przejazdem. 

Przez dom przewinęła się Rudzia. Coś tam dziubnęła i poszła. Kocięcia nie było.

Dooglądaliśmy „Home before dark”. Pierwowzór bohaterki miał na nazwisko Lysiak. Złą informacją jest, że to jednak zły jest film. 

 

7 sierpnia 2021

1. Śniło mi się, że byłem w odwiedziny w jakimś wojsku. W jakimś nie byle jakim. Przyjmował mnie niechętnie jakiś pułkownik. Atmosfera była ciężka. Podano posiłek. Jemy. Atmosfera ciężka. Nagle się łapię, że bezwiednie zacząłem podbierać jedzenie – konkretnie: halloumi – z talerza rzeczonego pułkownika. Perorowałem i podbierałem, nie widząc, że się wszyscy na mnie gapią. W końcu do mnie dotarło. Zapytałem wtedy: panie pułkowniku, czyżbym jadł z pańskiego talerza? Pułkownik potwierdził. Dotarło do mnie, że raczej lepiej się zbierać. I się wtedy okazało, że mam jakiś problem ze środkami na taksówkę. Nie chcąc prosić pułkownika o pożyczkę się obudziłem. Ale żebym się jakoś specjalnie wyspał, to nie powiem. 

2. Do śniadania obejrzeliśmy dwa zaległe odcinki „Home before dark”. Coraz jest nudniej. 
Później zacząłem oglądać na Netfliksie czeski serial dokumentalny o UFO. Zacząłem i zasnąłem. Przespałem ze cztery odcinki, no i nie wiem, czy UFO jest, czy nie. 
Obudził mnie mój brat. Pojechaliśmy do Świebodzina. No ssmanna po kocie jedzenie. Puszki nie zdają egzaminu. Wróciliśmy do saszetek. Do Tesco po chleb – był. Do Mrówki, po kwiatki i tygodnik lokalny. Do Lidla po dużo różnych rzeczy. I wino. Bo w winie veritas. A tylko veritas jest curiosus. 
Po powrocie obejrzałem na TVN24GO wywiad kolegi Wrony z Pompeo. Ciekawe w sumie, czy Korwin nazywa Pompeo Pompejuszem. Choć może wcale nie ciekawe. 
Niegdysiejszy Sekretarz Stanu mówił, że odblokowanie NS2 przez ekipę Bidena jest złe. Użył świetnego kontrargumentu na ten kretyński, że skoro gazociąg gotów jest w 99%, to już nie ma sensu blokować. Powiedział otóż, że gazociągiem gotowym w 99% popłynąć może 0% gazu. Mówił też, że jest za wolnymi mediami. I, że liczy na to, że polski rząd zachowa się dobrze w sprawie Lex TVN. Mam wrażenie, że nie sprecyzował, o które dobrze mu chodzi. 
Później, do kolacji obejrzeliśmy dwa pierwsze odcinki czegoś, co się nazywa „Mr Corman”. I chyba nie będziemy tego oglądać więcej. 
Paweł Wroński napisał w „Gazecie”, że polska dyplomacja stanęła na wysokości zadania. To interesujące, bo mam wrażenie, że ostatnio czytałem, że polska dyplomacja nie istnieje. 

Kocio pojawiał się z Rudzią. Ale jest na nią raczej obrażony. Ten układ nie wygląda dobrze. 

3. No i tyle by było z tego dnia. 

24 lipca 2021

1. Wstałem zbyt rano. Przed wszystkimi. Zrobiłem kawę. Nie dla mnie, gdyż kawę piję tylko w gościach. W dużej kawiarce, którą źle skręciłem. Zrobiona kawa powoli, acz sukcesywnie wyciekła z kawiarki zalewając kuchenkę. Ale może to i dobrze, bo klienci na kawę pojawili się jakieś trzy godziny później. 
No właśnie. Wzmiankowani wczoraj goście, to Mieszko z narzeczoną. Narzeczona – się pewnie oburzy, że się pojawia przez pryzmat narzeczenia się z Mieszkiem, miast jako postać całkowicie autonomiczna. Cóż, w pewnym momencie się okazało, że ma rodziców młodszych ode mnie. Znaczy młodszych moich rodziców i ode mnie też młoszych. 
Nazywany przeze mnie Stedkem, redaktor Wolfke – z którym pracowałem w magazynie „Viva Futbol!” – objawił mi dwadzieścia prawie lat temu, że jednym z pierwszych symptomów starości jest świadomość, że się pracuje z ludźmi, którzy są w wieku naszych dzieci. 
Mieszko, jak to zwykle bywa, dyskutował z Bożeną na tematy moralno-filozoficzne. Było to o interesujące, gdyż Mieszko – jak na filozofa przystało – pojęć używał w znaczeniach znormalizowanych, a Bożena – niekoniecznie. Więc zdarzało im się dyskutować o dwóch różnych rzeczach. 
W każdym razie po popołudniowym śniadaniu, posiedzieliśmy czas jakiś pod połamanym drzewem no i państwo pojechali. 

2. Ja, w międzyczasie kontemplowałem media. Grabiec rano, w Trójce sugerował, że amerykańska zgoda na NS2 to skutek ataku na TVN. Tak że tak. 
Zaś Sławek Sierakowski w „Drugim Śniadaniu Mistrzów” powiedział, że „Polska to jest kraj, na który można machnąć ręką”. 

3. Na wsi żniwa. Mówią, że rzepak. Sąsiad Tomek kosił trawę przed kościołem, gdyż teraz jest ich dyżur. Obejrzeliśmy kolejny odcinek applowskiego „Home before dark”. Bardzo budujący film o małoletniej dziennikarce. W tym odcinku jej siostra miała problem, gdyż jej przyjaciółka przyznała się do homoseksualizmu i powiedziała, że jest zainteresowana czymś więcej niż przyjaźnią. Siostra małoletniej dziennikarki miała z tym kłopot, gdyż jeszcze w sobie nie odkryła homoseksualizmu. No i miała chłopaka, który się zrobił zazdrosny. Ale się z filmu dowiedzieliśmy, że jeżeli jakiś nasz przyjaciel nagle się homoseksualistą okazuje, i się do nas zaczyna przystawiać, to jak mu się grzecznie powie, że nie jesteśmy gotowi na taki związek, nie zepsuje to z tym kolegą stosunków. 

A z poważnych spraw: Rudzia wchodzi do nas jak do siebie. No i pozwala się głaskać. Widać, że głaskanie to dla niej nowość. Kocio świata poza nią nie widzi, choć udaje, że widzi. 

 

3 lipca 2021

1. Wczoraj przypadkiem włączyłem „Onych”(„Loro”) Sorrentino. To właściwie zabawne – ten film w przeddzień triumfalnego powrotu Tuska. A już miałem iść spać. Ale mnie wciągnęło. Cudowny film. No i się położyłem po trzeciej. Zdecydowanie po trzeciej. No i mnie obudziło przed dziewiątą. Nieco przed dziewiątą. No i się nie wyspałem. Zdecydowanie się nie wyspałem. 
Wysłuchałem śniadanie w „Trójce”, z którego nic nie pamietam. 
Do śniadania dwa odcinki „Home before dark”. Wraca wiarę w przyszłość mediów. Ale lokalnych. 

2. No i się okazało, że w międzyczasie Tusk znów zaczął kierować Platformą. Zacząłem oglądać „Drugie śniadanie mistrzów”. Blanka Mikołajewska powiedziała, że Jarosław Kaczyński to człowiek stary i pozbawiony charyzmy. Poparł ją Jakub Bierzyński – Kaczynski to zdemenciały starzec. Meller mówił o spowodowanej powrotem Tuska panice w TVP. Także tak…

Z niechęcią przeczytałem wywiad z gen. Pytlem. Wymusili to na mnie koledzy, którzy koniecznie chcieli o tym wywiadzie dyskutować. Naszła mnie po tym taka konstatacja: otóż mówiono, że Macierewicz tworzy swoją armię. Mówiono myśląc o WOT. I to był błąd. Pan Antonii stworzył armię sfrustrowanych generałów. Co jakiś czas, któryś odkrywa swoją przyszłość w polityce. I zaczyna udzielać wywiadów. Tzw. normalny dziennikarz (gatunek w Polsce już od dawna rzadko spotykany) Pytla by rozniósł. Z prostą logiką jest tam problem. Ale przecież chodzi o zupełnie coś innego. 

3. Udałem się do lasu w celu poszukiwania grzybów. Znalazłem sztuk siedem. Kurek. W parku pojawiły się podgrzybki (ja tam podgrzybkiem nazywam każdego grzyba, który jest brązowy, ma od spodu tę żółtą gąbkę i sinieje, gdy się go naciśnie). Następnym razem wezmę worek na śmieci. Bo wołają o pomstę do nieba. 
Koleżanka Kocia się już właściwie wprowadziła.