9 marca 2021

1. „Ballada o Busterze Scruggsie” Cohenów. Perełka. Przez ostatnie dni oglądanie Netfliksa, Prime czy HBO jednak mnie męczyło. Nic nie mogłem znaleźć, więc się umartwiałem oglądając pierwsze seria „Archiwum X”, które niestety nie dało rady. Choć pomysły bywały niezłe. Aktorstwo jak w polskim filmie. Telewizyjnym. Nie najświeższym.

No i nagle, wieczorem wyskoczyli mi ci Cohenowie, których jakoś wcześniej nie zauważyłem. Ileż tam smaczków.

2. Tym razem nie zasnąłem po porannym toczeniu krwi. Obejrzałem Jakiego u Piaseckiego. Żart „Pewnie jak Platforma dojdzie do władzy będę siedział.” był słaby. Zresztą cała rozmowa była słaba. Przewidywalna. Wiadomo było, że Piasecki będzie parł do upadku Zjednoczonej Prawicy a Jaki opowiadał, że głosowanie przeciw rządowi nie znaczy chęci wyjścia z koalicji.

Później Izabela Leszczyna u Mazurka. Bożena dawno temu nazwała ją Renatą Beger obecnego Sejmu. Renata Beger miała jednak trochę więcej stylu. 
Przerażająca jest choroba opozycyjności posłów. Polega ona na tym, że poseł opozycji zasadniczo za nic nie odpowiada. Więc mówi. Co chce. Jedyna przyszłość, jaką ma przed oczami, to następne wybory, w których nie tyle zależy mu na zwycięstwie jego formacji, co pilnowaniu, by jakiś konkurent z listy go nie przeskoczył. Chodzi więc do tej telewizji czy radia, tłucze w społecznościówkach – wszystko by mieć te parę tysięcy głosów. Kilka więcej niż konkurent. Żadnych większych planów, żadnych poważnych strategii na czas po przejęciu władzy. Walka o lajki i recenzje: ale go zaorała…
Nic dziwnego, że ludzie tacy jak Mazurek nie wytrzymują. No bo jak wytrzymać w sytuacji, w której rozmówca twierdzi, że aborcja na życzenie to nie aborcja na życzenie. 

3. Zaczęły się ruchy związane z moim wypisem, choć niekoniecznie powinienem się przyzwyczajać do czwartku. Chodziłem dziś ponad dwie godziny. Powoli. 
Wieczorem pielęgniarka wyjęła mi wenflon. Najlepszy z serii. Najdłużej wytrzymał. Koniec lekami z dożylnymi. Czyli wychodzę.

4 stycznia 2020

1. Wieje i pada, zimno. Więc znowu dzień przed telewizorem. Najpierw Dwa razy „Harry Potter”, później „Wikingowie” z przerwą na „Debatę Tygodnia” Eryka Mistewicza. Debata trochę nudna. Ale może się – z odcinka na odcinek – jakoś rozkręci.

Znaczy, między „Wikingami” wykonaliśmy próbę docięcia listw do górnego salonu. Akumulatorową piłką tarczową z Lidla. Było nieźle, póki się nie okazało, że listwy są zbyt grube. Piłka się zaczęła grzać, by w końcu się wyłączyć. I na tyle by było prac wykończeniowych. I to jest zła informacja.
Piłkę kupiłem w zeszłym roku, by ciąć płyty na obudowę kominka. Okazało się, że lepiej się sprawdza normalna piła do drewna nazywana płatnicą.

2. Pani Kidawa wezwała do wypracowania jednolitego stanowiska w obronie dobrego imienia naszego kraju. Ciekawe czy się spotka z Patrykiem Jakim, by omówić ustawę IPN-owską.

Po południu przypomniałem sobie, że nie przykryłem drewna, które schło przez ostatnich parę dni. I to jest zła informacja, bo teraz, kiedy przykryję – nie wyschnie. Nie przykryję – też nie wyschnie. Chyba, że nie będzie padać. Co – mimo iż ciągle czytamy o zagrożeniu stepowieniem – jest mało prawdopodobne.

3. Kurier InPostu oczywiście nie dojechał. Złą informacją jest, że jednak przez chwilę miałem nadzieję, że przyjedzie. 

19 września 2017

1. Poniedziałek nie jest tak dotkliwy, kiedy się jest na urlopie. Przyjemnie napisać czasem tak mądre zdanie.
Mazurek rozmawiał z Hofmanem. Bożena nie lubi Hofmana. Liczyła na to, że Mazurek Hofmana rozjedzie. A tu nic. Mazurek pozwalał Hofmanowi mówić. Była więc nieusatysfakcjonowana. Mnie tam się wydawało, że Mazurek miał plan i go zrealizował. Znaczy – Hofman powiedział to, na czym Mazurkowi zależało.
A tak w ogóle, to wygląda na to, że Mazurek się wciąż nie może rozkręcić. I to jest zła informacja. Wyjechał na chyba kwartał do tej Afryki, wrócił, a tu się w międzyczasie urodziła zupełnie nowa rzeczywistość.

2. Kurier przywiózł lusterko lewe do beemki. Było tak. Przyjeżdżamy w zeszły czwartek. Późno. Brama otwarta, lecz niewystarczająco. Nie chciało mi się wysiadać, więc postanowiłem delikatnie trącić bramę autem. No i trąciłem. Tak ledwo co. Lusterkiem. No i od tego ledwo co trącenia lusterko odpadło. Zamówiłem od razu na Allegro. No i przyszło. Bez wkładu. Za to w dobrym kolorze. Najpierw trzeba było wyjąć wkład ze starego. Od pewnego czasu większość napraw samochodowych wykonuję na podstawie Youtube. Czyli zadaję pytanie: Jak zrobić coś tam. I wyskakuje mi milion filmów, gdzie jakiś pan robi to coś tam. No i robię tak, jak on. Tylko wolniej, bo on ćwiczył przed nagraniem. No więc tak samo zrobiłem i tym razem. Wyskoczył mi jakiś podejrzany koleś, który wg opisu zajmuje się 'detailingiem'. Swag TV. Coś było z tym filmikiem nie tak, ale zacząłem robić to, co on zrobił, choć niekoniecznie pokazał to na filmie. Czyli wyrywać wkład siłowo. Wyrywałem, aż szkło pękło. I to jest zła informacja. Udało mi się wkład wyciągnąć. Wtedy zauważyłem, że inżynierowie BMW zaprojektowali pierścień, który obracając można odblokować wkład. Odblokowany łatwo wychodzi. Nic na siłę.
Kiedy mi się zdarza dzielić wiedzą dotyczącą Sieci, na ogół mówię na początku, że do wszelkich informacji należy podchodzić z rezerwą, bo łatwo można się dać wkręcić. Strasznie jestem mądry. Co nie?

3. Kosiłem słuchając komisji ministra Jakiego. Kamienica koło Beirutu wraca do Miasta. Chyba nie wróci tam już naprawiacz radyj samochodowych Wiesiek. A szkoda. Kosiłem, aż spadł mi klinowy pasek. Kiedy próbowałem założyć, okazało się, że wyprowadziło się łożysko osi, do której przymocowane jest koło pasowe. [Dzieje się tak mniej-więcej co pięć lat]. Poszedłem do Józka, ojca sąsiada Tomka. Przerabiał pług z cztero na pięcioskibowy. Popatrzył na ośkę, popatrzył na koło pasowe. Zauważył, że założyłem złe łożyska, bo z metalowymi osłonami. A powinny być z plastikowymi, bo mogą pracować w trudnych warunkach. Albo wytoczy nową oś, albo będzie napawać starą. I założy mocniejsze łożyska. Ale to potrwa, więc tym razem nici z koszenia. Kosiarką. Kosić więc będę kosą, którą Józek mi nieco stuningował.

Sąsiad Gienek wyciągnął mnie na grzyby. Jechaliśmy jego bzykiem – japońskim klasycznym motorem. Mam wrażenie, że pierwszy raz w życiu byłem pasażerem motocykla. Ciekawe doświadczenie. Ciekawie też musieliśmy wyglądać. Grzyby dopiero się zaczynają. I to jest zła informacja. Znaleźliśmy trochę prawdziwków, mało podgrzybków, garść kurek i cztery sowy/kanie. Te ostatnie na kulochwycie drugiej strzelnicy. Przez lata żyłem w przekonaniu, że strzelnica jest jedna. Teraz się dowiedziałem, że były dwie. Ta druga mniejsza, w dużo gorszym stanie.
Ciekawe, czego jeszcze w tym lesie nie widziałem.