14 listopada 2021

 1. Przyśnił mi się Antonii Macierewicz. Opowiadał o świętej pamięci prezesie Skrzypku. O tym, że przywiązywał wielką wagę do detali. Pan Antonii pokazywał mi jakieś bankowe gadżety, które prezes Skrzypek odrzucał, bo coś było nieodpowiedniej jakości. Znów nie mam pojęcia jak sen interpretować. I to jest zła informacja. 

2. To nie Misiek wypuścił wczoraj Dr. Wypuściła ją Bożena. Dr wróciła koło południa. Wskoczyła na parapet i zaczęła się dobijać do okna. Kocio zwykle siedzi i czeka. Rudzia sygnalizować swoją obecność przez balkonowe drzwi. Dr odkryła parapet. Ciekawe, co będzie z najmniejszym kotem. 
Od kilku tygodni Misiek wzdychał, by go zawieźć do Łagowa. Pojechaliśmy. Łagów po zmroku jesienią przy mżawce. Trafiliśmy do restauracji „Pod lipami”. Czynnej, co się chwali. Placków ziemniaczanych nie polecam. Kapusty zasmażanej też, gdyż bardziej przypomina bigos. Problem z pierogami polega na tym, że panie w kuchni mają problem z oddzieleniem ruskich od z mięsem. I jest to problem. W karcie są też chyba pierogi z krewetkami, więc uczuleni na owoce morza, zamawiając ruskie powinni uważać. Herbata była za to bardzo dobra. 
Zawsze, gdy podjeżdżam pod Bramę polską, światło zmienia się na czerwone. Tym razem było tak dwa razy. Przypadek?

Na Orlenie w Porcie 2000, LPG po 3,25. Skręciłem, gdyż to bardzo dobra, jak na okolicę, cena. Skręciłem i się okazało, że sprzedaż gazu czasowo zawieszona. Interesujący sposób na przyciąganie klientów. 
Zatankowałem za 3,29 na największym we wszechświecie BP. Przed Wilkowem. Mają bardzo dobry wybór whisky. Na przykład trzy rodzaje Glenlivet. Mają też Dictadora. Rum. Czerwony. I to jest zła informacja, bo bym wolał niebieski. 

3. Po powrocie chwilę popracowałem, gdyż praca w dzienniku wymaga pracy w niedzielę. Później z Miśkiem przesunęliśmy szafkę z umywalką. Twierdzący, że „niedzielna praca w gówno się obraca” powinni być usatysfakcjonowani – przy przesuwaniu zrobiła się dziura w elastycznej rurce, tej od syfonu, do kanalizacji. I to jest zła informacja. 

17 maja 2021

 

1. Tryb życia Kocia w końcu się ułożył. Chłopak wychodzi na noc. Wraca rano, nim go nie wpuszczę – śpi na tarasie. 

Pojechałem Laguną wymienić opony. Do Portu2000. Za Mostki. W Świebodzinie u wulkanizatorów kolejki. W Porcie – jak zwykle – nie. Zostawiłem zimówki, żeby mnie nie kusiło, by je jeszcze raz zakładać. Letnie zasadniczo też powinienem zostawić. 
Opłata recyklingowa to chyba było 12 złotych. Męczyguma opowiadał o człowieku, który nie chciał zapłacić tych 12 złotych, wyrzucił opony byle gdzie. Ale akurat to byle gdzie było monitorowane. I zapłacił 500 złotych mandatu. 
Męczyguma był już drugim męczygumą namawiającym do tego, by kupować opony całoroczne. Na tym się pewnie skończy. 

Czeka mnie wyciąganie sterownika ABS-u. Jest przymocowany do ramy. W bardzo zabłoconym miejscu. Nie chcąc, by mi się sypało do oczu, kiedy będę leżał pod samochodem – pojechałem do myjni na Orlen. Niby było napisane, że nie można myć pickupów. Wydawało mi się, że chodzi o to, żeby się woda w skrzyni nie zbierała, a Lawina ma skrzynię zakrytą. Do tego mam zwyczaj siedzieć w mytym aucie. 
No i udało mi się zawiesić myjnię. Nie poradziła sobie z kształtem samochodu. Przez piętnaście minut szczotki myły trzydziesto centymetrowy odcinek zaraz za końcem kabiny. Ruszanie samochodem nie pomogło. Musiałem wyjść z auta i wyłączyć program. Udało mi się to zrobić i nie dać się zmiażdżyć czemuś, co ponoć nazywa się portal. No i oczywiście mycie podwozia miało być później. 

2. Po drodze do Warszawy zwiedzaliśmy Wielkopolskę. Wolsztyn, Grodzisk, Mosinę, Rogalin, Kórnik, Środę, Miłosław, Pyzdry, Konin. 
Za Koninem zaświeciło się żółte kółko objęte przez krzywe kreseczki. Tak, jak przewidywałem, mój lut wytrzymał ze dwieście pięćdziesiąt kilometrów. 

3. Myślałem, że Warszawa będzie pełna ludzi nienasyconych knajpianym życiem. A tu cisza. Poniedziałek? Cóż, Warszawa to nie Kraków. W nieodżałowanym Free Pubie, w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych, w poniedziałki były prawie tak dobre jak piątki. Ludzie po szaleństwach piątkowo–sobotnich odpuszczali w niedziele, w poniedziałek szli do roboty, co musieli wieczorem odreagować.