15 marca 2015

1. Śniło mi się, że rozpoczynałem polityczną karierę. Na czym miało to polegać – nie pamiętam. W każdym razie dobrze się zapowiadało. No i byłem na jakiejś imprezie. I te impreza była w jakimś chyba kasynie, bo był tam jednoręki bandyta. I na tym bandycie wygrałem mnóstwo pieniędzy. Kilkadziesiąt tysięcy. Dolarów. Dostałem je w worku. Ale kiedy je dostałem zmieniały się w urządzenia głośnomówiące. Nie wiedzieć czemu z logo Mercedesa. Wyszedłem z imprezy. Wsiadłem do auta. Jadę. Skręcam. Jakoś za szybko. Trochę mnie wynosi. Przycieram trzy auta. Delikatnie. I nagle do mnie dociera, że przecież jestem pod wpływem, bo na tej imprezie przecież wody nie piłem. Czyli z kariery politycznej nici. Przez chwilę się zastanawiałem, czy nie próbować jakoś kombinować, ale stwierdziłem, że to bez sensu i się obudziłem. A, że była dziewiąta, a ja się położyłem po piątej – to była zła informacja.

2. Jak już doszedłem do siebie jak grom z jasnego nieba spadła na mnie informacja, że kandydat Duda był w Unii Wolności. Ten fakt byłby jeszcze jakoś znieść ale się okazało, że był Duda jednym z dwojga członków koło Podgórze-Zachód.
Otóż, jak był łaskaw powiedzieć mój osobisty radny miejski: Podgórze to austriacka Nowa Huta.
Podgórze zbudowali Austriacy po pierwszym rozbiorze. Nazwano je Josefstadt – na cześć Józefa II. Nazwa długo się nie utrzymała. Plany by nowe miasto konkurowały z Krakowem też na długo nie starczyły. W każdym razie do Krakowa włączono je dopiero 100 lat temu.
Generalnie – kulturalni ludzie na Podgórz nie chodzili.
A tu się okazuje, że kandydat Duda tworzył jakąś strukturę. Nie wiem, czy sobie z tym faktem dam radę. I to jest zła informacja.

3. Ambasador Mull podrzucił na Twitterze informację, że do końca miesiąca w Polsce pojawi się bateria Patriotów. I to jest bardzo dobra informacja. Poza tym do końca roku będą się pojawiać bliżej nieokreślone ilości sprzętu wraz z obsługą. W infrastrukturę będą inwestowane zaś określone – bardzo konkretne kwoty pieniędzy.

Pojechałem do Castoramy kupić brykiety. Niby wiosna, a jednak zimno. W Castoramie – wiosna. Można kupić grabie Fiskarsa w promocji. W Lidlu, w czekoladowych królikach czuć Wielkanoc.
Wróciłem. Dooglądaliśmy do końca najpierw trzecią serię „Banshee” – Bożena uważa, że z trzech najlepszą. I trzecią serię „House of Cards” – Bożena uważa, że najgorszą.
HOUSE OF CARDS. UWAGA SPOJLER!
Bożena zauważyła, że Underwood zdziadział. Mnie się wydaję, że przerósł go urząd. Ogarniał partyjną nawalankę. Z geopolityką nie dał sobie rady. Jak to skonstatowałem, od razu pomyślałem o Donaldzie Tusku, który z ligi okręgowej trafił do tej mistrzów. I się nie sprawdził. Mimo iż akurat to jego funkcja polega na pilnowaniu żyrandola. Cóż, to też trzeba potrafić.

Koło północy pod domem zaczęły wybuchać petardy. Wyszedłem na balkon, żeby zobaczyć co się dzieje. Ulicą szedł młodzieniec i podpalał i rzucał. Wróciłem po telefon, żeby wezwać policję. Kiedy znowu wyszedłem na balkon zobaczyłem jak z miotaczem petard rozmawia dwóch panów. Usłyszałem, jak któryś mówi „nie będziesz tego więcej robił?”. Po chwili się rozeszli. Miotacz do znienawidzonej przeze mnie „Warki”, panowie do fiata Bravo. Czyli dobrze zgadywałem, że to policjanci. Pomyślałem, że to dobrze, że mu wytłumaczyli zamiast go zwijać.
Fiat odjechał. Po chwili miotacz wyszedł z „Warki” i znowu zaczął miotać. Jestem jednak zbyt łatwowierny. I to jest zła informacja.

4 listopada 2014

1. Warszawa. Rano u redaktora Piaseckiego wystąpił Andrzej Duda. Redaktor Piasecki usłyszał słowa, których Duda nie powiedział i zmajstrował z nich tweeta. Tweet przeczytało kilkadziesiąt tysięcy, które redaktora Piaseckiego followują. Wśród nich ci, którzy rozmowy słuchali. Wyrazili zdziwienie. Redaktor Piasecki pokrętnie tłumaczył, że o to rozmówcy chodziło. Bardzo pokrętnie.
Teza nie była do obrony. W końcu usunął tweeta. Nie sprostował.
To nie jest dobra informacja, bo jakoś cenię Piaseckiego. Szkoda, że z jednej strony potrafi uwierzyć w coś, co mu się tylko wydaję. Z drugiej – nie potrafi się wycofać z błędu i przeprosić.

Szukałem (z ograniczonym efektem) przepisów dotyczących zarządzania drogami gminnymi. W znaczeniu: komu można naskarżyć, że gmina drogi nie poprawia.

No i nie wiem komu. I to jest zła informacja.

Przez dziesięciolecia sąsiedzi skracali sobie drogę przez nasze podwórko. Znaczy: nie nasze, bo nas wtedy nie było. Jak się pojawiliśmy Gienek powiedział: no to skończyło nam się jeżdżenie. Zrobił bramę no i przestali jeździć. Teraz mają dalej o jakieś 250 metrów. Ostatni kawałek gminnej drogi jest niestety bardzo zniszczony. Jeżdżą do wójta. Proszą go, żeby drogę poprawić. Od rozkłada ręce. Mówi, że drogę niszczą maszyny rolnicze. I że nie warto jej poprawiać.

Wójt skądinąd sympatyczny człowiek. Patriota lokalny. Wójtuje już chyba trzecią kadencję, co go nieco zdegenerowało. Wybory wygra znowu, bo kontrkandydatem jest jakiś wróg farmy wiatrowej, któremu nie wyszło w mieście, więc wrócił po studiach.

Swoją drogą sporo mi zajęło czasu uzyskanie informacji, że w ogóle istnieje jakiś kontrkandydat.

Panowie od kopania kanalizacji zamknęli na parę dni główną drogę przechodzącą przez wieś. Objazd zrobili tą, obok sąsiadów. Kilka tirów rozwaliło ją zupełnie.

Wyczytałem, w Ustawie o Drogach Publicznych, że zarządca drogi ma obowiązek jej utrzymywania i pilnowania przed zniszczeniem. Wójta, który się z obowiązków nie wywiązuje teoretycznie można nie wybrać. Ale poza odpowiedzialnością polityczną jest chyba też administracyjna. A może jej nie ma, bo – cytując klasyka – „polski państwo praktycznie nie istnieje”

2. Poszedłem do sklepu 'na rogu'. Żadnej Żabki, Małpki, Fresha, a tym bardziej Biedronki czy Lidla. Za żadne zakupy zapłaciłem ponad 50 zł. I to jest zła informacja. Wszystko było przynajmniej dwa razy droższe niż w Lidlu. Na wsi za pięć dych żyłbym nieźle przez tydzień.

Logika w tym jakaś jest. W centrum europejskiej metropolii musi być drożej. Tylko dlaczego drożej niż w Berlinie?

3. Wieczorem w „Faktach po faktach” koleżanka Kolenda gościła prof. Glińskiego, panią Piekarską i posła Protasiewicza. Protasiewicz wyglądał na trzeźwego. Dość szybko mianował Donalda Tuska prezesem Prawa i Sprawiedliwości. Koleżanka Kolenda tytułowała prof. Glińskiego premierem. I zasadniczo byłoby miło, gdyby nie to, że Protasiewicz zaczął nadawać zagłuszając wszystkich.
Na koniec koleżanka Kolenda zauważyła, że wszyscy jej goście byli kiedyś w Unii Wolności.

Z Kwaśniewskim u Olejnik dałem sobie spokój. A szkoda, bo Męskie Blogerki Modowe mogły mieć coś na ich temat do powiedzenia.

23 października 2014

1. Miałem nie wychodzić z domu, ale kac wygnał mnie do apteki, brak wybielacza do Rossmanna, buty do szewca, inne buty do innego szewca.

Zacząłem od innego szewca. Zaniosłem mu do sklejenia inne buty. Narzekał, że materiał, z których je zrobiono bardziej przypomina ceratę niż skórę. Szewc opowiedział jak kiedyś jakaś pani próbowała mu sprzedać coś zrobionego z czego, co nazwała 'skórą ekologiczną' i co jej powiedział.

Coś mnie podkusiło i zażartowałem, ze skóra od skóry ekologicznej różni się tym, co demokracja od demokracji ludowej. Szewc popatrzył na mnie, zapalił papierosa i zaczął komentować bieżącą politykę. Kiedy doszedł do tego, że Kwaśniewski wstydzi się swojego rodowego nazwiska, zadzwonił telefon i mogłem się dyskretnie wycofać.
Poszedłem do Rossmanna na Nowowiejską. Nie lubię Rossmanna. To taka Biedronka dla snobek. Kupiłem wybielacz. Nie kupiłem chusteczek rumiankowych w promocji. I poszedłem dalej.

Na Placyku była kilkuosobowa demonstracja z transparentem „Gender zabija”. Uczestnicy wyglądali na zagrożonych śmiercią raczej z naturalnych powodów.

Co jakiś czas zmuszam się do pójścia na Placyk. I zawsze czuję się tam obco. I to jest zła informacja. Bo jak tu karierę robić nie siedząc w tej pretensjonalnej i przereklamowanej Szarlocie.

Przez Mokotowską i Kruczą doszedłem na Wilczą. Do szewca, od którego odebrałem inne buty. Stamtąd były dwa kroki do apteki, gdzie jakaś jeszcze inna pani zauważyła, że znowu przyszedłem. Powiedziałem, że marzę o tym, żeby w aptece mieszkać, bo tu jest tyle fajnych rzeczy. Odpowiedziała, że na dłuższą metę obcowanie z nimi nie jest wcale takie fajne (choć może odpowiedziała coś innego, ale tak właśnie zrozumiałem).
Właściwie to mógłbym być felczerem. Lekarzem, to by mi się nie chciało. Swoją drogą ciekawe, czy jakiś uniwersytet trzeciego wieku kształci kadry medyczne?
Może to świetny pomysł, by zaradzić na brak geriatrów.

Pod squatem Syrena stał duży kontener pełen śmieci. Ciekawe, czy ktoś się wyprowadzał, czy wręcz przeciwnie.

2. Skręciłem do Faster Doga. Pawełek zaprezentował mi koszule firmy Pendleton. Koszule ze specjalnie tkanej wełny. W klasycznych wzorach. Firma działa od 1863 roku. Więc jest kolejną po: butach Frye, wiadukcie w Krakowie i Powstaniu Styczniowym – tak datowaną.
Koszule ładne. Pawełek trochę się martwi, że mało ludzi tu doceni historię tych koszul. Ale należy być dobrej myśli.
Mają koszulę taką samą jak Beach Boys na okładce pewnej płyty. Beach Boys tak w ogóle, to wcześniej się nazywali The Pendletons.

Pawełek z Patrycją załatwili sobie amerykańskie wizy. I to akurat nie w związku ze zbliżającym się konfliktem zbrojnym, o którym oczywiście też rozmawialiśmy. Zastanawiam się, czy wszyscy wkoło rozmawiają o wojnie, czy to ja ze wszystkimi o wojnie rozmawiam.
Pawełek miał monolog na temat tego, że świat zmierza ku przepaści. Między innymi dlatego, że ludzie zamiast kupować rzeczy dobre, które starczą na dłużej, kupują rzeczy byle jakie, by je wyrzucać i kupować nowe. Trudno się z tym nie zgodzić.

Tak właściwie, to nie chodzę w wełnianych koszulach, ale kupię sobie taką. Teraz nie, bo mnie nie stać. Właściwie na nic mnie nie stać. I to jest zła informacja.

Już chyba ponad pięć lat chodzę sobie pogadać Faster Doga. I jak wcześniej tylko ja narzekałem na to, co się w Polsce dzieje, to teraz narzekamy wszyscy.
Ech ta pisowska zaraza.

3. W domu obserwowałem dyskusję na temat autoryzacji. Dyskusja przestała spełniać znamiona dyskusji. Jedna strona mówi, że autoryzacja zakłamuje, bo wywiadowany może napisać wszystko od nowa. Druga – dziennikarze przeinaczają słowa, podkręcają, słowem – kłamią. 

To prawda. Znaczy to i to – prawda.
Dziennikarze powinni być uczciwi, autoryzacji powinno nie być.

Do końca życia będę pamiętał (trzymał nagranie) rozmowę z jednym z ministrów poprzedniego rządu, który powiedział, że Państwo nie zdało egzaminu w Smoleńsku. A później wszystko usunął modyfikując jeszcze pytania, żeby logika była. Powiedział też, że słyszy od różnych ludzi, że gdyby był ministrem czegoś innego, to katastrofy by nie było. To oczywiście też usunął.
Dużo mówił. Przede wszystkim o sobie.

Zadzwonił dyrektor Ołdakowski i opowiedział historię, której nie mogę powtórzyć. I to jest zła informacja, bo nie znoszę nie móc powtarzać historii.

Wieczorem oglądaliśmy z Bożeną Supermena w jakiejś nowej wersji. Świetnie obsadzone drugoplanowe postaci.
Zazdroszczę Amerykanom ich superbohaterów. I nie chodzi o to, że mają supermoce, tylko, że opowieści o nich w sposób łatwo przyswajalny pokazują dużo głębsze problemy niż polskie kino za ponoć najlepszych swoich czasów.

A, jeszcze jedno. Rano Waldemar Kuczyński zrobił na Twitterze literówkę – nazwał prezydenta Komorowskiego „rezydentem”. Kiedy mu zwróciłem na to uwagę – zwyzywał mnie od idiotów. Unia Wolności to partia ludzi o głębokiej kulturze osobistej.  

21 września 2014

1. Rano kolega Zydel pobiegł biegać. Kiedy wrócił opowiedział, że spotkał przy Międzylesiu inną biegaczkę. Znaczy zaraza biegactwa dotarła również tutaj.
W zeszłym roku był już jakiś bieg. Najpierw przyjechał autobus. Stanął w zatoczce pod kościołem. Później jeszcze jakieś dwa auta. Po chwili przybiegli biegacze. Ludzie, którzy wysiedli z autobusu klaskali i coś tam pokrzykiwali. Biegacze przyjęli gratulacje i zaczęli lać pod ogrodzeniem. Zastanawiałem się, czy nie zrobić jakiegoś dymu, ale jakoś nie chciałem wchodzić z nimi w interakcję. Po chwili wszyscy wsiedli do autobusu. I pojechali.

Kolega Zydel powiedział, że przebiegł o kilometr za mało, żeby coś tam. Zasugerowałem, żeby przeleciał się kilka razy do stołówki i z powrotem, ale nie chciał.

Poszedłem po jajka do Józka (ojca sąsiada Tomka), ale go nie było w domu. I to była zła informacja. Na śniadanie nie zjedliśmy jajecznicy. Pozajmowaliśmy się chwilę rozbudowywaniem naszych pozycji w mediach społecznościowych, po czym postanowiłem sprawdzić, jak kolega Zydel radzi sobie z bronią palną. Strzelaliśmy do puszki po lakierze do podłogi (duńskim) i obaj nie trafialiśmy w podobny sposób. Później kolega Zydel zauważył lisa. I nie był to pierwszy lis, którego kolega Zydel ostatnio zauważył. Udaliśmy się więc tego lisa śladami. Zamiast lisa znaleźliśmy rydze, które zaczęły rosnąć pod wielkim świerkiem obok stołówki.

2. Zabraliśmy się za rąbanie drewna. Było ciężko. Bardzo ciężko. W takich sytuacjach zaczynam się zastanawiać jakbym przeżył, gdyby nagle jacyś niedomyci ludzie z karabinami na sznurkach wrzucili mnie do pociągu, który by mnie zawiózł do lesistej zimnej krainy, gdzie bym się musiał zajmować wycinką lasu. Czy bym przeżył tydzień?

Przypomniała mi się historia dziadka Michała Wójcika, który namówił dwóch więźniów, żeby uciekli razem z nim, po drodze złamał nogę, a oni go nieśli, bo opowiadał im „Trylogię”. Dotarł do Andersa. A ja ani „Trylogii” za bardzo nie pamiętam. „Szeherezadę” znam tylko z opracowań. I to jest zła wiadomość.

3. Tomek (sąsiad) od kilku miesięcy pracuje nad trawnikiem. Efektywnie. Trawnik wygląda naprawdę dobrze. Tomek postanowił pozbyć się kretów. Wymyślił, że załatwi to gazem. LPG z butli. Pierwszy wątpliwość, co do skuteczności tego sposobu wyraził ojciec Tomka, później jego teść. Najgorsze jest to, że jeżeli zobaczę na trawniku Tomka kretowiska, to nie będę wiedział, czy wynika to z tego, że się na działania nie zdecydował, czy dlatego, że były nieskuteczne.

Kiedy już nam brakło sił udusiłem w śmietanie rydze. Jedliśmy oglądając „Voice of Poland – Dolny Śląsk”. Oglądaliśmy to pierwszy raz w życiu. Tak dotkliwe doświadczenia potrafią zbliżyć – nasz związek z kolegą Zydlem wszedł w nową fazę. Następnym razem, kiedy będę go komuś przedstawiał, powiem – to człowiek, z którym oglądałem „Voice of Poland”.
Niesamowite, że takie gówno serwuje publiczna telewizja kierowana przez działacza Unii Wolności – partii niby inteligenckiej.