5 maja 2024

1. Za chwilę objawi się nam nowy bohater prawej strony. Mianowicie Jacek Protasiewicz zaczął jeździć po ministrze Kierwińskim. W imię zasady: wróg naszego wroga, naszym wrogiem nie jest, pan Jacek rozpoczął drogę w stronę fajnego gościa, który zna grzeszki i grzechy Platformy i się pewnie zaraz będzie nimi dzielił. Swoją drogą, zwykle to akurat Jarosław Kaczyński zwykł tworzyć sobie wrogów. Tym razem zrobił to Donald Tusk. I jest to jakoś znaczące. Coraz więcej ludzi mówi, że to już nie taki Tusk jak kiedyś.
Prawa strona nie dorobiła się swojej Moniki Olejnik, były próby, ale jednak pani Monika jest niepowtarzalna. I to jest zła informacja, bo gdyby się dorobiła, Protasiewicz byłby jej cotygodniowym gościem. Jak swego czasu Kazimierz Marcinkiewicz. 

2. Wysłuchałem manifestu Twardocha w „Kanale Zero”. Tego o języku śląskim. Pisarz z niego niezły, trybun – niekoniecznie. Rozumiem jego zaangażowanie w sprawę, powinien jednak uważać, by nie dać się łapać na manipulacjach. Mówienie, że dziś, dla Hiszpanów, odrębność Katalonii jest oczywistością – jest jednak zbyt odważne. Podobnie jak opowiadanie, że profesor Miodek zmienił zdanie w sprawie języka śląskiego. 
Tak, uważam, że Ślązakom należy się specjalne traktowanie. Uważam, że w szkołach na Górnym Śląsku powinno się uczyć miejscowej historii, która była inna, niż historia reszty Polski. Przez 600 lat przodkowie dzisiejszych Ślązaków ginęli na przykład w zupełnie innych wojnach. Albo i w tych samych, tylko niekoniecznie po tej samej stronie. Tak, Ślązacy powinni móc chronić swoją tradycję. Również gwarę, jakiej używają. 
Pytanie, czy tworzenie na siłę języka śląskiego, pomoże. Wbrew pozorom może nie pomóc i to jest zła informacja. 

3. Słuchałem przez cały dzień, bo z przerwami, Śniadania bez Mellera. Jest to jednak nowa jakość w polskiej publicystyce. Albo właściwie stara jakość, tyle że już zapomniana. 

Spędziłem dzień na rozmowach. Ubawił mnie człowiek, który opowiadał, że nie zainstalował sobie m-Obywatela, bo chciał zachować prywatność. Dwa razy mu wyjaśniałem, że m-Obywatel daje mu dostęp do danych, które Państwo już ma. Więc jest tak naprawdę odwrotnie, niż mu się wydaje. Najpierw nie chciał wierzyć. Po chwili chyba jednak zrozumiał, że się dał zmanipulować. Napisałem kiedyś w felietonie, że jeżeli ludzie są tacy, jak myśli o nich Platforma Obywatelska, to nie jest to dobra informacja. Ważne, że – patrząc na wyniki wyborów – jest ich jednak mniejszość. 

W BMW kolegi Kapli pękła sprężyna. Prawa tylna. I to jest zła informacja, bo to bardzo porządny samochód. 

A wieczorem spadł deszcz. Miasto dostało zupełnie innych kolorów. 

 

4 maja 2024

1. Złą informacją jest, że głowa bolała mnie przez całą noc i większą część dnia. 

2. Najpierw próbowałem ból zajeść, później zaspacerować. Wyszło tak sobie, choć przy okazji przypomniałem sobie o Barze Mleczym Prasowym. Bardzo dobry chłodnik. I bardzo dobry placek ziemniaczany. I jedno, i drugie, za rozsądne pieniądze.
W Krakenie, choć bardziej w Beirucie, konsylium, w postaci kolegi Krzysztofa i jego, w tej sprawie milczących dzieci, stwierdziło, że ból głowy wziął się z pitego na upale białego wina. Coś w tym musi być, gdyż w piątek był upał i było wino. Złą informacją jest, że żyłem dotychczas w błędzie myśląc że białe na upał lepsze jest niż czerwone. 

3. Nie mogłem nie zobaczyć przemówienia ministra Kierwińskiego. Jak również jego późniejszych tłumaczeń. Cóż, rzeczonego poznałem z dekadę temu w Krakenie. Bełkotał wtedy bardziej, a w związku z tym, jak wczesna była godzina, można było odnieść wrażenie, że ma po prostu słabą głowę. 
Szczerze mówiąc nie rozumiem o co ta zadyma, niech pierwszy rzuci kamieniem, kto się nie napił w Dzień Strażaka, później przemawiał, a jeszcze później nie próbował udowadniać, że jest trzeźwy.
Ludzie są strasznie zakłamani. I to jest zła informacja. 

 

3 maja 2024

1. Prawda jest taka, że mnie potwornie boli głowa, więc nie będzie to jakieś arcydzieło sztuki blogerskiej.. I jest to zła informacja, bo się przecież tyle dzisiaj wydarzyło. 

2. No więc jadąc hulajnogą na plac Zamkowy, na placu Piłsudskiego wpadłem na redaktora Sakiewicza, któremu się 3 maja pomylił z 15 sierpnia. Szliśmy więc razem przez Krakowskie Przedmieście. Po drodze, co chwile ktoś nas zaczepiał, znaczy nie tyle nas, co redaktora Sakiewicza, by mu podziękować za TV Republika. 
Złą informacją jest, że nie udało mi się sfotografować niby nieoczywistych, choć właściwie zupełnie oczywistych usadzeń. Na przykład minister, prokurator Bodnar obok pań prezes Manowskiej i Przyłębskiej. Albo siedzący obok prezesi NIK i KRRiT. 
Prezydent miał dobre przemówienie. Źli ludzie mówili, że trwało tak długo, gdyż szukał sposobu, by wkręcić w nie jakoś informację, że Wojtek Kolarski startuje w wyborach. 

3. Nie udało mi się zbudować koalicji na rzecz łażenia za Markiem Brzezińskim i wypytywania o akty antysemityzmu w amerykańskich uczelniach. Chociaż znalazłem chętnych, nikt ostatecznie się nie zdecydował. I to jest zła informacja, bo przecież akty miejsce mają. 

 

2 maja 2024

1. No więc spałem dużo mniej, niż planowałem, gdyż piesek się potwornie awanturował. Rano się okazało, że nie bez powodu, gdyż z lipy spadł był słusznej wielkości konar. Piesek próbował tłumaczyć, że to nie jest w porządku, ale nikt go nie rozumiał. I to jest zła informacja. 

2. Za to trasa do portu lotniczego w Babimoście poszła jak z płatka. Wentylator, po wymianie modułu sterującego, zaczął ciszej pracować. Co wydaje się dziwne. Choć może nie, bo istnieje szansa, że poprzedni wysterowywał zbyt dużą prędkość. I może dlatego się spalił. 
Lot też przeleciał szybciej, niż zakładał dowodzący statkiem powietrznym kapitan. Po drodze udało mi się spisać większą część wywiadu z Kumochem. 
Lecący samolotem chłopiec zachwycony był tym, że widział prezydencki samolot. Ciekawe, czy widząc ich pięć, wyparł istnienie czterech, bo przecież nie da się naraz lecieć dwoma. Choć w sumie trzeba, bo drugi zawsze musi być w rezerwie. Choć, w pewnych sytuacjach, musi być to jakiś inny drugi. Na przykład CASA z Krakowa. W każdym razie chłopiec spotkanie z tymi samolotami przeżył bardzo. 
Do miasta dojechałem pociągiem. To w sumie zabawne, że projektowany pociąg z CPK, na Centralny dojeżdżać miał w podobnym czasie, co teraz ten z Okęcia. Złą informacją jest, że niemiłosiernie panujący nam rząd ciężko pracuje, żeby się nie można było o tym przekonać. 

3. Byłem w pewnym urzędzie centralnym, ale wcześniej chwilę stałem pod Belwederem, gdzie się odbywała uroczystość albo w związku z dniem flagi, albo dniem Polonii. Przechodził koło mnie kolejny chłopiec. Mama powiedziała mu, że zobaczy prezydenta. Zapytał – Jakiego prezydenta? 
– Polski – odpowiedziała mama. 
– Andrzeja Dudę? – zakrzyknął chłopiec i poleciał w stronę ogrodzenia Belwederu, by się móc lepiej przyglądnąć. 

Tomasz Wróblewski napisał na Twitterze, że po pięknym geście Marka Brzezińskiego, jakim było zaangażowanie w potępianie polskiego antysemityzmu, którego wykwitem był bezprzykładny atak 16-latka na synagogę, Polska powinna wysyłać delegacje na wszelkie amerykańskie uczelnie, na których trwają antysemickie ekscesy. Obawiam się, że Marek Magierowski się na coś takiego nie zdecyduje, więc może lepiej jutro, podczas obchodów 3 maja, grupowo zacząć wyrażać oburzenie wobec amerykańskiego ambasadora. Nie ma naszej zgody na antysemityzm. Również w USA, gdzie żyje tylu potomków polskich Żydów. 
Nikt, obawiam się, tego nie zrobi. I to jest zła informacja. Bo Państwo Polskie, w kontaktach z USA charakteryzuje się wyraźnym brakiem, excusez le mot, jaj. Bo gdyby było inaczej, pana Brzezińskiego by już dawno u nas nie było. A może by był, ale jako prywatna osoba. Znalazł w końcu u nas kolejną miłość życia. 

Wieczór spędziłem z panią profesor i jej Grzegorzem. Uważam, że lepiej to brzmi, niż kolega moim Grzesiem i jego panią profesor. I zachowałem się brzydko, gdyż nie pojechałem obejrzeć ich nowego mieszkania. A bardzo chcieli, bym to zrobił. Niestety za bardzo byłem zmęczony. Wszystko przez ten konar. 

 

1 maja 2024

 

1. W zasadzie zaspałem. Wszystko przez to, że był 1. maja, dzień dla niektórych wolny od pracy. 
Czyli, gdy się budziłem, nie słyszałem szumu maszyn panów budujących chodniki. Nie miałem też zebrania o 10:15. Nie mogłem więc jakoś rozpocząć dnia, póki nie dotarło do mnie, że nie zrobiłem wszystkiego, co miałem zrobić wczoraj, a dedlajn się zbliża. Więc generalnie początek dnia mi nie wyszedł. I to jest zła informacja.

2. Przez dłuższy czas poszukiwałem robota sprzątającego, którego od wczoraj nie widać. Z domu nie wyszedł, bo schody. Na piętro nie wyszedł, bo schody. Podobnie z piwnicą. Przejrzałem wszelkie zakamarki, gdzie zdarzało mu się zabłądzić. I nic. Może został porwany przez obcych, którzy przylecieli na Ziemię w poszukiwaniu kogoś inteligentnego. Złą informacją jest, że ten model powinien sam wracać do stacji dokującej, a nigdy mu się to nie zdarzyło.
Trochę skosiłem. Wymieniłem też w Lawinie moduł sterujący prędkością obrotów wentylatora. Poprzedni się wziął i zjarał.

3.Wróciła Bożena. Chwilę po tym, jak wysiadła z auta zauważyłem, że Rudolf rzucił się w kierunku drzewa, wkoło którego, drąc się w niebogłosy latał chyba szpak. Za Rudolfem rzucił się piesek. Rudolf więc się przez moment zawahał. I wtedy udało mi się sprzed Rudolfa pazurów i nadbiegających zębów Dracha wyciągnąć pisklę, które – wyglądało na to – składało się przynajmniej w połowie z rozdziawionego dzióbka. Schowałem pisklę do skrzynki na listy „Approved by the US Postmaster”. Przyniosłem drabinę i wyjąłem pisklę ze skrzynki na listy „Approved by the US Postmaster” i sadziłem je do gniazda. Chyba szpak przestał się wydzierać, więc raczej się udało rozwiązać problem.

Chwilę później przyjechali goście. Z córką małoletnią Elżbietą, którą sobie piesek upodobał, gdyż  łatwo mu było patrzeć jej w oczy. A tak przynajmniej może było pomyśleć. Ważne, że się nawzajem nie zjedli. To było chyba pierwsze spotkanie pieska z tak małym człowiekiem.

Złą informacją jest, że zaraz muszę wstać, bo lecę do Warszawy.

30 kwietnia 2024

1. Mazurek ogłosił koniec politycznej kariery Leszka Millera. Rzeczonego byłego premiera poznałem, nim został premierem, na imprezie z okazji pięciolecia tygodnika „Nie”. Był wtedy ministrem od spraw społecznych, rodziny etc., ubranym w czerwony dres.
Impreza była niezapomniana. Złą informacją jest, że niewiele z niej pamiętam.

2. Pojechałem do weterynarza z psią kupą. Niecałą. A właściwie dwoma. Przyjęto je z otwartymi ramionami. Choć może otwarte ramiona wzbudziło 120 zł. 
Odwiozłem też do Skwierzyny koszącego robota. Tego, który nie widzi przewodu, który służy do mówienia mu gdzie jest. Przyjechałem, wcześniej ledwo trafiłem, gdyż Skwierzyna wciąż sprawia wrażenie, jakby się wiąż nie podniosła po przejściu Armii Radzieckiej w 1945 roku, wyładowałem robota i za pomocą jego własnego napędu poprowadziłem w kierunku serwisu. Spowodowało to konsternację pracownika, który nie wierzył, że jego firma naprawia takie rzeczy. Drugi robota przyjął. Złą informacją jest, że nie był pewien, czy ma płytkę do tego modelu. Cokolwiek by to miało znaczyć.

3. Od paru dni podlewam platany. Dziś zauważyłem, że wypuszczają nowe listki. Złą informacją jest, że nie widać, żeby listki miał wypuścić orzech.

 

29 kwietnia 2024

1. Jak zauważył Mazurek, Wojtek Kolarski po raz pierwszy występując w mediach użył zaimka osobowego „ja”. Dotychczas było tak, że zapytany o godzinę, odpowiadał: Pan Prezydent Andrzej Duda, powiedział wczoraj, że czternasta dziesięć. 

Brało się to ze szkolenia medialnego, które przerobili prezydenccy ministrowie.Wytłumaczono im, że mają być niewidzialni, że wyłącznie wspierają prezydenta. 
Teraz jest inaczej. Teraz, w znaczeniu: od czasu, kiedy pojawił się w Pałacu Marcin Mastalerek. Teraz prezydencki autorytet ma służyć do wspierania ministrów. A przede wszystkim ministra Mastalerka.
„Ja” Wojtka Kolarskiego przypomniało mi dykteryjkę o księdzu Malińskim i Janie Pawle II. Otóż przyniesiono papieżowi rękopis książki księdza Malińskiego, której tytuł brzmieć miał „Papież i ja”. – Znając Miecia – skomentował Jan Paweł II – następny tom będzie miał tytuł „Ja i papież”. A kolejny „Ja”.
Cóż ministrowi Kolarskiemu życzymy szczęścia, gdyż bardzo mu się przyda, gdy będzie o mandat walczył z Ryszardem Czarneckim. Bądź co bądź zięciem Hermaszewskiego.
Złą informacją jest,że nim skończyłem słuchać rozmowę Mazurka, do bramy zaczęli się dobijać panowie z Gaspolu, którzy raz na pięć lat myją zbiornik na gaz. Złą, gdyż proces wstawania, który planowałem zrealizować przez jakąś godzinę, trwał jakieś trzy minuty. 
Umyli. Jest znowu biały. 

2. Zająłem się kosiarką robotem. Rozebrałem, sprawdziłem miernikiem, że prąd do silnika dochodzi, tylko silnik zerwał współpracę. Dodzwoniłem się do bydgoskiej firmy, która handluje koszącymi robotami i udało mi się ustalić, że mają sprawny zespół napędowy do takiej kosiarki i są gotowi mi go sprzedać. Złą informacją jest, że zrealizują to po majówce. 

3. Razem z sąsiadami pojechaliśmy do Niemiec po piwo. Po drodze się okazało, że mój ulubiony sklep Getränke Hoffmann czynny jest tylko do dwudziestej. Wylądowaliśmy więc w Kauflandzie. I to jest zła informacja, gdyż nie było tam piw które lubię. Kupiłem cztery skrzynki innych. I już wiem, że Mönchshof mi nie za bardzo pasuje. Za to na ładne butelki. 
Wracając próbowaliśmy uratować panią spod Kielc, której w Corsie przestały działać światła mijania. Nie udało się. Niestety fabryka nie wpadła na pomysł, by opisać przekaźniki i bezpieczniki. Nie jest do końca pewne, czy udało nam się panią namówić, by zanocowała i rano poszukała elektryka.